Zachęcamy do przeczytania artykułu w Kurierze Lubelskim na temat opracowania tzw. Polskiej Normy przez Zespół prof. Andrzeja Bieganowskiego.
Wyniki badań prowadzonych od wielu lat w Instytucie Agrofizyki PAN w Lublinie, w zespole pod kierunkiem prof. Andrzeja Bieganowskiego, zostały wykorzystane do opracowania Polskiej Normy PN-Z-19012:2020-02 – Jakość gleby – Oznaczenie składu granulometrycznego mineralnego materiału glebowego – Metoda dyfrakcji laserowej. Normę tę wykorzystuje wiele laboratoriów gleboznawczych, w tym 16 Okręgowych Stacji Chemiczno-Rolniczych w Polsce, które wykonują oznaczenia składu granulometrycznego w celu monitoringu azotu mineralnego i określania dawek nawozowych. Zarówno w kraju, jak i na świecie nie funkcjonowały dotąd normy pozwalające na standaryzację metody dyfrakcji laserowej w pomiarach glebowych.
Skład granulometryczny gleb służy m.in. do klasyfikacji gleb, określania zaleceń nawozowych i wyznaczania dopłat dla rolników. Tradycyjnie, oznaczenia te wykonywane były metodą sitowo-sedymentacyjną, a czas trwania pomiaru wynosił kilkanaście godzin. Pracownicy Instytutu Agrofizyki PAN opracowali procedury metodyczne by robić to szybciej (w ciągu kilku minut) przy pomocy metody dyfrakcji laserowej. W wyniku tych badań Polski Komitet Normalizacyjny wydał Polską Normę, która jest obecnie stosowana przez 16 Stacji Chemiczno-Rolniczych w Polsce. Dotąd wykonano ponad 130 000 próbek z użyciem tej normy. Ponadto standaryzacja umożliwia również uproszczenie procedur walidacji według normy ISO przez jednostki zagraniczne.
